Od Redakcji
Po raz drugi w tym roku udało nam się wydać nowy numer „Krajoznawcy Górnośląskiego” - jak widać - już dwudziesty pierwszy. Otwiera go relacja z odbytego w dniach 22-23 kwietnia XXI Górnośląskiego Sympozjum Krajoznawczego, poświęconego Józefowi Lompie oraz atrakcjom krajoznawczym ziemi lublinieckiej i oleskiej. Uzupełnieniem materiałów posympozyjnych jest opracowanie Krzysztofa Witkowskiego, poświęcone Józefowi Lompie oraz dwa teksty zamieszczone w dalszej części: o kościele ewangelickim w Piasku oraz o drewnianym kościele Św. Anny w Lublińcu.
Porcję kolejnych opisów drewnianych świątyń w ramach Katalogu Kościołów Drewnianych otwierają Kończyce Wielkie, ale katalog doszedł już do litery „L”. Może za życia redaktora uda się go doprowadzić do litery „Ż”. Tradycyjnie też prezentujemy grupę materiałów krajoznawczych, które otwiera opis wspomnianego już kościoła ewangelickiego w Piasku, a zasadniczy trzon stanowi materiał poświęcony jubileuszowi 45-lecia Akademickiego Klubu Turystycznego „Gronie”, jubileuszowi, który zbiegł się z okrągłą 100. rocznica utworzenia we Lwowie AKT - pierwszej turystycznej organizacji młodzieży akademickiej.
Na koniec rzecz całkiem świeża. Na 19 października 2006 zapowiedziano uroczyste otwarcie Szlaku Zabytków Techniki Województwa Śląskiego, o którym to szlaku słów kilka w końcowej części numeru.
W czasie wakacji rozpoczęliśmy budowanie strony internetowej, która znikła gdzieś-tam w otchłani sieci na początku ubiegłego roku. Nasz nowy adres: www.gomyslask.org.pl
Zapraszamy do lektury.
XXI Górnośląskie Sympozjum Krajoznawcze
W dniach 22 i 23 kwietnia 2006 r. Górnośląski Krąg Krajoznawców wspólnie z Regionalną Fundacją Turystyki i Krajoznawstwa PTTK w Katowicach zorganizował kolejne XXI Górnośląskie Sympozjum Krajoznawcze, poświęcone tym razem walorom krajoznawczym ziemi lublinieckiej i oleskiej - "spiętych" życiem i działalnością Józefa Lompy. To, że wybraliśmy kolejny fragment pogranicza województwa śląskiego i opolskiego nie jest dziełem przypadku, bowiem tak ziemia lubliniecka jak i oleska zasługują na większe zainteresowanie turystów i krajoznawców.
Józef Lompa - Krajoznawca Górnośląski
XXI Górnośląskie Sympozjum Krajoznawcze PTTK przebiegało pod hasłem: "Szlakiem Józefa Lompy - Woźniki, Olesno" wiodło uczestników w pogodną sobotę 22 kwietnia 2006 roku drogą życiową tytułowego bohatera, tyle, że ... w "odwrotnym kierunku" - od miejsca śmierci i wiecznego spoczynku do miejsca urodzenia. W terenie życiowy szlak Józefa Lompy, wyznacza turystyczny szlak pieszy jego imienia, znakowany kolorem niebieskim i łączy Olesno z Woźnikami. Sympozyjna peregrynacja częściowo pokryła się z trasą szlaku turystycznego: w Woźnikach, Lubszy, Zborowskiem, Wędzinie, Borkach Wielkich i Oleśnie.
Józef Lompa jest dziś nieobecny w powszechnej świadomości, nawet na rodzinnym Górnym Śląsku. Przez starsze pokolenia postrzegany stereotypowo jako starszy pan, który za krzewienie polskości gnębiony był przez Prusaków i zmarł w nędzy. O żenującej znajomości jego postaci przez młode pokolenie niech świadczy bulwersujące wydarzenie, jakiego doświadczyłem w 2006 roku, pytając w nowo otwartej księgarni znanej firmy o jakieś publikacje Lompy lub o Lompie. Zdumiona młoda sprzedawczyni zapytała, czy może chodzi o jakąś nie znaną jej pozycję z ... elektroniki?
Katalog Kościołów Drewnianych - Kończyce Wielkie
Miejscowość Kończyce Wielkie, wchodząca w skład gminy Hażlach (a nie Haźlach, jak to powielają urzędy podporządkowane organom rządowym), jest jedną z najstarszych na Śląsku Cieszyńskim. Pierwsza wzmianka w dokumentach o wsi, która wymieniana jest jako Kunchindorf - pojawia się w 1305 roku. Przypuszczalnie od końca XIII wieku istniał tu - podobnie jak w Zamarskach i Hażlachu - kościół, bowiem miejscowości te wymienia się w dokumentach kościelnych o dużym znaczeniu. Wiadomo, że w 1335 roku istniała już parafia.
Pierwotne dzieje Kończyc Wielkich jak i leżących obok Kończyc Małych są wspólne. Były to bliźniacze miejscowości różniące się jedynie obszarem i przynależnością do innych właścicieli. W spisie świętopietrza z 1335 roku występują pod nazwą Cuntzendorf - nazwa ta dotyczyła całej parafii, a więc obejmowała obie wioski. Ostateczny podział parafii nastąpił przed 1388 rokiem. Wtedy Kończyce zostały podzielone na dwie części, z których jedna pozostała przy księciu Mikołaju, a druga została odsprzedana Piotrowi z Golasowic.
Czytaj więcej: Katalog Kościołów Drewnianych - Kończyce Wielkie
Katalog Kościołów Drewnianych - Koszęcin
Miejscowość Koszęcin wzmiankowana była w roku 1277, gdy biskup krakowski Paweł z Przemankowa nadał nowo poświęconemu kościołowi w Kamieniu dziesięciny z Koszęcina. W 1302 roku wieś jest wspomniana jako własność Cystersów z Jemielnicy, a w roku 1416 wskazana jako "CONSTANTIN".
Od XV wieku Koszęcin należał do parafii w Sadowie posiadając, prawdopodobnie od 1568 roku, własny kościół filialny p.w. Świętej Trójcy, usytuowany przy drodze z Kalet do Koszęcina.
W 1879 roku przy kościele Św. Trójcy utworzono parafię. W latach 1907-1908 wybudowano nowy kościół murowany znacznie bliżej pałacu, siedziby właścicieli Koszęcina (rodziny zu Hohenlohe-Ingelfingen). Dawny, drewniany kościół ponownie stał się kościołem filialnym, tym razem parafii w Koszęcinie.
W 1966 roku przy drewnianym kościele utworzono rektorat, a 18 grudnia 1977 roku ponownie erygowano parafię, utrzymując wezwanie Świętej Trójcy. Proboszczem od początku został ks. dziekan Antoni Ryguła - troskliwy duszpasterz i wielki miłośnik tego zabytku.