Korzystając z serwisu bez zmiany ustawień przeglądarki wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookies.

Czytaj więcej…

Zrozumiałem

Kolonia Emma

    Radlin jest jedną z najstarszych miejscowości ziemi rybnicko-wodzisławskiej. Pierwsza wiadomość o Radlinie pochodzi z 1300 r. Dowodzi ona jednocześnie o istnieniu Radlina, jak również wskazuje na podstawowe zajęcia jego mieszkańców. Nazwa Radlin wywodzi się od wyrazu „radło – redło”, narzędzia rolniczego służącego do przygotowywania gleby pod uprawę. Można postawić pytanie, czy faktycznie nazwa Radlin wywodzi się od nazwy narzędzia, a może Radlin był miejscem, na którym radlili – redlili ziemię pod uprawę, czyli Radlini. W tej sprawie można wysuwać różne hipotezy i wskazać nazwę Radlin także od imienia Radosław „Radło”. Radlin – jak podają źródła – rozwijał się dość wolno, mieszkało w nim 51 rolników, 13 ogrodników i liczył tylko 279 mieszkańców. Dłuższa wzmianka o miejscowości Radlin pochodzi z końca XIX w., dokładnie mówiąc w zapisach wodzisławskiego historyka Franiczka Hanke, który podaje, że Radlin jest jedną z największych wsi powiatu rybnickiego i składa się z Radlina Górnego, Radlina Dolnego, Biertułtów oraz Obszar. W tym okresie w Radlinie Górnym było 51 gospodarstw rolnych, 89 chałupników, 2 wodne młyny, 183 domy zamieszkane przez 2190 mieszkańców. Same Obszary liczyły 107 mieszkańców. Główne centrum życia mieściło się w Radlinie Górnym, tu znajdowała się szkoła podstawowa i kościół. Do roku 1870 nie było na tych terenach obowiązku uczęszczania do szkoły. Mieszkańcy Radlina Dolnego, Biertułtów i Obszar wysyłali swoje dzieci do szkoły w Radlinie Górnym.

Czytaj więcej: Kolonia Emma

Podziemia katowickiej Archikatedry

    Bardzo wielu mieszkańców Górnego Śląska rozpoznaje charakterystyczną kopułę katowickiej archikatedry Chrystusa Króla. Nie każdy był w katedralnym wnętrzu, jeszcze mniej w podziemnej Krypcie Akademickiej, a w pozostałych fragmentach podziemi?
    Spróbujmy zatem przybliżyć Czytelnikom archikatedrę od innej strony – katedralnych podziemi, bowiem - jak pisał w 1929 r. odpowiedzialny za budowę katedry ks. Emil Szramek – „nie od kopuły zaczyna się budowa, lecz od fundamentów, a te głęboko i sumiennie trzeba zakładać, bo nosić będą wszystek ciężar katedry”.

Czytaj więcej: Podziemia katowickiej Archikatedry

42 równa się 36, czyli nowe obiekty na Szlaku Zabytków Techniki województwa śląskiego

    13 grudnia 2016 r. w zabrzańskiej Łaźni Łańcuszkowej kompleksu Sztolnia Królowej Luizy odbyła się konferencja podsumowująca 10 lat funkcjonowania Szlaku Zabytków Techniki województwa śląskiego. W trakcie spotkania przypomniano historię powstawania Szlaku Zabytków Techniki, jego osiągnięcia, a także wyzwania, które przed nim stoją. Działalność Szlaku Zabytków Techniki zainaugurowano w październiku 2006 r. w Tyskim Muzeum Piwowarstwa. Na początku było na nim 29 obiektów, ale w ciągu dekady do sieci dołączyło 11, a 4 zostały wykluczone. Dziś jest ich 36. Wśród obiektów szlaku spotkamy kopalnie (węgla i srebra), osiedla robotnicze, browary, fabryki, koleje wąskotorowe, muzea i nadal działające zakłady pracy. W ostatnich siedmiu latach odwiedziło go blisko 3,5 mln osób, w tym prawie 0,5 mln w trakcie corocznego święta Szlaku – Industriady. Wśród najistotniejszych szans rozwojowych wymieniano nie tylko kwestie związane z poszerzeniem oferty obiektów czy rozwijaniem współpracy z wojewódzkimi samorządowymi instytucjami kultury, ale też możliwość pozyskania środków na renowację obiektów z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Śląskiego na lata 2014-2020.

Czytaj więcej: 42 równa się 36, czyli nowe obiekty na Szlaku Zabytków Techniki województwa śląskiego

Dzieje sosnowieckich ewangelików

    Artykuł ten, pisany z okazji 130-lecia poświęcenia kościoła ewangelickiego św. Jana w Sosnowcu oraz 500-lecia Reformacji, jest jedną z obszerniejszych pozycji w tym stosunkowo słabo zbadanym i jeszcze słabiej opisanym temacie. Mimo wszystko, z uwagi na dostępność miejsca, niektóre zagadnienia celowo są tu pominięte. Artykuł ten nie porusza także w ogóle dziejów ewangelików w pozostałych miastach Zagłębia – np. w Zawierciu, Myszkowie, Pilicy. Niniejszy tekst ukazuje obecny stan wiedzy w tym temacie. Trwają jednak prace nad większą publikacją całościowo traktująca o Zagłębiowskich ewangelikach i z pewnością przytoczone tu informacje zostaną poszerzone i uzupełnione.

Czytaj więcej: Dzieje sosnowieckich ewangelików