Katalog Kościołów Drewnianych - Popów
Wieś gminna Popów w powiecie kłobuckim sięga dziejami średniowiecza. O tym najstarszym okresie niewiele jednak wiadomo, poza tym, że w XIV w. za sprawą rycerza Hińczy z Rogowa Popów był uposażeniem klasztoru kanoników laterańskich w Krzepicach. Wieś należała do 1957 r. do parafii św. Andrzeja Apostoła w sąsiednim Wąsoszu.
W latach 1642-1668 wybudowano we wsi kaplicę pod wezwaniem Zaślubin NMP, poświęconą w 1789 r. przez biskupa sufragana gnieźnieńskiego Ignacego Kozierowskiego. Niektóre źródła przypisują jej miejsce obecnemu drewnianemu kościołowi, ale stała ona bliżej mostu na rzece Liswarcie. W 1858 r. wybudowano na obecnym miejscu nową drewnianą kaplicę, której dano wezwanie św. Józefa Oblubieńca NMP. Od 1880 r. za zgodą Kurii we Włocławku, księża z parafii w Wąsoszu odprawiali w niej msze św. Na krótko przed wybuchem II wojny światowej, w latach 1938-39, kaplica została powiększona przez dobudowanie drewnianej nawy. Inicjatorem jej rozbudowy był proboszcz parafii w Wąsoszu w l. 1930-45, ks. Wincenty Spirra. 7 marca 1941 r. biskup Teodor Kubina ustanowił w Popowie wikarię wieczystą parafii Wąsosz z osobnym duszpasterzem, ale od 1945 r. z powodu braku kapłana wikaria była obsługiwana przez proboszcza macierzystej parafii w Wąsoszu. W 1953 r. powiększono kaplicę o murowaną zakrystię i drewnianą kruchtę. Wówczas też cały korpus kościoła otynkowano. Nowy etap dla drewnianej świątyni nastąpił w 1955 r., kiedy biskup Zdzisław Goliński wznowił w Popowie placówkę duszpasterską jako ekspozyturę parafii w Wąsoszu, obsługującą - oprócz Popowa - także wioski: Smolarze, Wrzosy, Dąbrowa, Dąbrówka, Dębie, Zbory i Zawady. Ten sam biskup 4 marca 1957 r. erygował parafię przydzielając do niej: Florianów i Kamieńszczyznę Dolną z parafii w Dankowie, Kolonię Kuligi z parafii w Wąsoszu i stację kolejową Miedźno z parafii w Miedźnie. Wraz z erygowaniem parafii nastąpiła też zmiana patrona kościoła z Józefa Oblubieńca (wspomnienie 19 marca) na Józefa Robotnika (1 maja).
W roku 1979 proboszcz ks. Stanisław Bieroński rozpoczął budowę nowego kościoła, którego górną - liturgiczną - kondygnację poświęcił biskup częstochowski Stanisław Nowak w 1987 r. Dolna kondygnacja, mieszcząca kaplicę pogrzebową i sale katechetyczne, została poświęcona w 1990 r.
Zachowany do dziś drewniany kościół pomocniczy św. Józefa Robotnika jest budowlą orientowaną, konstrukcji zrębowej, otynkowaną. Zbudowano go na planie wydłużonego prostokąta zamkniętego od strony prezbiterium trójbocznie. Części kościoła pochodzące z XX-wiecznych prac są murowane. Od południa dobudowana jest murowana zakrystia. Ściany kościoła wzmocnione są lisicami. Nad nawą umieszczono czworoboczną wieżyczkę sygnaturki, z daszkiem namiotowym. Całość pokrywa metalowy dach, od strony szczytowej zakończony naczółkiem.
Wnętrze, pomalowane farbą olejną na jasnobłękitny kolor, pokryte jest pozornym sklepieniem kolebkowym o bardzo stromym parabolicznym łuku. Chór muzyczny wspiera się na przyściennych słupach z zastrzałami. W ołtarzu głównym, z pozostałościami XVIII-wiecznej akantowej dekoracji, umieszczony jest współczesny obraz Matki Boskiej i rzeźba bliżej nieokreślonego świętego. Obraz Zaślubin Matki Boskiej z dawnego ołtarza głównego przeniesiony został do nowego kościoła.
Edward Wieczorek