Mały Klasztor „Orientale Lumen” w Choroniu
Na Jurze w Gminie Poraj, a konkretnie w Choroniu, znajduje się mały Klasztor Orientale Lumen – Klasztor Małych Sióstr Baranka. Wspólnotę Baranka założyła we Francji Mała Siostra Marie 17 grudnia 1981 roku, a następnie 6 lutego 1983 roku został przez Jean'a Chabbert'a biskupa Perpignan oficjalnie fakt jej powstania potwierdzony. Ówczesny generał Zakonu Kaznodziejskiego, ojciec Vincent de Couesnongle uznał, że Wspólnota jest nową gałęzią wyrastającą z pnia Zakonu Kaznodziejskiego.
Ewenementem w skali naszego kraju jest właśnie ten malutki klasztor, który jest jedynym takim w Polsce. Łącznie wspólnota liczy niewiele ponad 160 sióstr i prawie 30 braci we wszystkich takich klasztorach rozsianych po całym świecie. W chorońskim Klasztorze jest ich zaledwie 6. Do wspólnoty należą także osoby świeckie. Małe Siostry Baranka mieszkają w Choroniu od 2001 roku. Głównym miejscem pracy sióstr jest tzw. fraternia. Na świecie fraterni Sióstr Baranka jest kilka, w tym we Francji, Argentynie, Austrii, Chile, Hiszpanii, Stanach Zjednoczonych, Włoszech i Polsce. Małe Siostry można nazwać żebrzącymi w sercu kościoła, utrzymują się jedynie z datków dobrych ludzi. Poza wpłatami na konto oraz datkami podczas organizowanych mszy, siostry przyjmują chętnie również różnego rodzaju produkty żywnościowe.
Widok ogólny na klasztor. Foto: Michał Całka
Rodzinę Baranka tworzą także osoby świeckie, niezamężne i zamężne żyjące także w rodzinach, młodzież, dzieci, jak również księża diecezjalni. Każde z nich, w zależności od swojego stanu życia i miejsca, gdzie się znajduje, podejmuje zaangażowanie do życia zgodne z misterium Baranka, a wyraża je dewiza Wspólnoty: "Zraniony, nigdy nie przestanę kochać...".
Współczesny mały Klasztor Baranka to jest jak spotkanie Św. Franciszka z Asyżu ze Św. Dominikiem, w takim rozumieniu Siostry Baranka głoszą Ewangelię ubogim, równocześnie prosząc o jedzenie. Zdziwienie ludzi budzi fakt, gdy pukają do ich domów, prosząc o jedzenie lub ustawiają się w kolejce razem z bezdomnymi po talerz zupy.
Nieodłączne w życiu Sióstr są psalmy. W zgodzie ze wschodnią tradycją, psałterz dzielą na katyzmy, co pozwala im odmówić wszystkie psalmy w ciągu tygodnia. Będąc obecny na liturgii Sióstr, mogę powiedzieć, że ich piękny śpiew prowadzi do naturalnej kontemplacji. Najbardziej widocznym znakiem rozpoznawczym Sióstr jest naturalna radość, która emanuje wokół nich i jest zaraźliwa. Siostry wymieniają się w klasztorach na całym świecie, a ich opowieści z misji pozwalają odczuć, jak miłość i spokój zasiewany jest w sercach tych, którzy staną na drodze małych Sióstr Baranka.
Rytm życia Sióstr wyznacza Słowo Boże, uczą się Ewangelii na pamięć, powtarzając wersety każdego dnia, aż te zapadają im głęboko w serce.
Główne wejście do klasztoru. Foto: Michał Całka
Budynki w chorońskim klasztorze są skromne, niskie, zbudowane z prostotą z drewna, we wszystkim odzwierciedlające Ewangelię, są pełne światła, pokory i ubóstwa. W centralnym miejscu stoi kaplica otwarta dla wszystkich. Klasztor jest miejscem spokoju, wyciszenia, modlitwy, miejscem, gdzie można prowadzić życie monostatyczne, modląc się w ciszy i karmiąc się Słowem Bożym.
Michał Całka